Wybitni absolwenci

[heading2 class=”” style=”” title=”Wybitni i sławni absolwenci” pitch_text=””]

[toggle type=”” title=”Michał Burczyński”]

Jak wspomina Pan lata spędzone w III Liceum Ogólnokształcącym?
Czas spędzony w III Liceum to najpiękniejszy okres w moim życiu. To wlaśnie tu zdobywałem niezbędną do życia wiedzę i doświadczenie, ale także zawierałem przyjaźnie, które pozostały do dzisiaj. Nauczyciele zawsze byli przychylnie nastawieni do uczniów i skorzy do pomocy. Miałem okazję przekonać się o tym na własnej skórze. Dzięki pomocy grona pedagogicznego mogłem pogodzić obowiązki ucznia i sportowca.

Osiągnięcia sportowe:
•I m-ce w Mistrzostwach Europy seniorów – Węgry 2004
•I m-ce w Mistrzostwach Polski seniorów – 2002, 2003
•III m-ce w Mistrzostwach Świata seniorów – Estonia 2002
•III m-ce w Mistrzostwach Europy seniorów – Estonia 2002
•II m-ce w Mistrzostwach Europy seniorów – Czechy 2001
•III m-ce w Mistrzostwach Świata seniorów – Kanada 1999
•I m-ce w Mistrzostwach Świata juniorów – Estonia 1998, Polska 1999.

null

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Iwona, Tomasz i Dariusz Idzikowscy”]

Dlaczego wybraliście trenowanie Taekwon-do I.T.F.?
Przygodę z koreańską sztuką walki Taekwon-do I.T.F. opracowaną przez nieżyjącego już gen. Chong Hong Hi rozpoczeliśmy w 1989 roku w wieku 10 lat. Wśród dzieci i młodzieży był to czas zainteresowania wschodnimi sztukami walki. Szczególnie filmy z mistrzami tego fachu jak Bruce Lee – pamiętna jego rola w „Wejściu Smoka”- na pewno zostawały na długo w pamięci, budziły szczególny podziw i emocje u każdego widza. Wpadliśmy w krąg fanów sztuk walki. Duża grupa naszych rówieśników, niezależnie czy z podwórka czy ze szkoły, czynnie uczestniczyła zajęciach prowadzonych przez wykwalifikowanych mistrzów ze Wschodu. Tylko nieliczni pozostawali obojętni. Porównanie ówczesnej fascynacji sztukami walki do współczesnej komputeromani jest chyba zupełnie właściwe. W ten nieprzypadkowy sposób trafiliśmy do klubu sportowego SKS Start Olsztyn pod opiekę naszego trenera Jerzego Litwińskiego.

Dlaczego wybraliście III Liceum Ogólnokształcące?
Naukę w III LO im. Mikołaja Kopernika w Olsztynie podjeliśmy w latach 1994-1998. Oczywiście jak każdy czternastolatek w Polsce po zakończeniu „podstawówki” stanęliśmy przed wyborem kolejnej szkoły . W odniesieniu do nas najbardziej właściwą opcję stanowiło podjęcie nauki w LO III. Wśród olsztyńskich szkół średnich nasze Liceum posiada bogatą tradycję i cieszy się ogromną popularnością. Bez wątpienia wynika to z faktu istnienia pozytywnych relacji między uczniami i dostępną dla nich kadrą nauczycielską. Wymagania w zakresie nauczania idą w parze z tworzeniem właściwej atmosfery wsród uczniów naszego Liceum. Zdobywasz wiedzę, pracujesz głową, rozwijasz się intelektualnie, ale jednocześnie przysłowiowo nie wyrywasz sobie włosów i nie siwiejesz. To jest zaleta szkoły, aby połączyć naukę z uprawianiem Taekwon-do. Z perspektywy minionych kilku lat od ukończenia edukacji W LO III w Olsztynie uważamy, że decyzja odnosząca się do wyboru szkoły była całkowicie słuszna.

Tomasz Idzikowski Tytuły indywidualne:
•Mistrz Świata Seniorów w walkach indywidualnych – 80 kg (Argentyna 1999)
•Mistrz Świata Juniorów w walkach indywidualnych + 70 kg (Czechy 1996)
•Mistrz Świata Seniorów w technikach specjalnych (Włochy 2001)
•Mistrz Europy Seniorów w walkach indywidualnych – 80 kg (Grecja 1998, Szkocja 2000)
•Mistrz Europy Seniorów w technikach specjalnych (Grecja 1998, Szkocja 2000)
Tytuły drużynowe: •Dwukrotny mistrz świata seniorów w walkach drużynowych (Argentyna 1999, Włochy 2001)
•Dwukrotny mistrz Świata Juniorów (Polska 1995, Czechy 1996)
•Mistrz Świata Juniorów w drużynowych technikach specjalnych (Czechy 1996)
•Trzykrotny drużynowy mistrz Europy w walkach drużynowych (Włochy 1999, Szkocja 2000, Hiszpania 2001)
•Wielokrotny drużynowy mistrz Europy w drużynowych technikach specjalnych i układach drużynowych (Włochy 1999, Szkocja 2000, Hiszpania 2001)
•Najlepszy zawodnik Mistrzostw Świata Seniorów (Argentyna 1999)
•Najlepszy zawodnik Mistrzostw Europy Seniorów (Grecja 1998, Szkocja 2000)
•Najlepszy zawodnik Mistrzostw Europy Juniorów (Warszawa 1997)
•Wielokrotny najlepszy zawodnik Mistrzostw Polski Seniorów i Juniorów

Dariusz Idzikowski Tytuły indywidualne:
•Dwukrotny mistrz Świata Seniorów w walkach indywidualnych + 80 kg (Włochy 2001, Polska 2003)
•Wicemistrz Świata Seniorów w walkach indywidualnych + 80 kg (Argentyna 1999)
•Czterokrotny mistrz Europy Seniorów w walkach indywidualnych + 80 kg (Włochy 1999, Szkocja 2000, Hiszpania 2001, Chorwacja 2003)
Tytuły drużynowe: •Trzykrotny mistrz Świata Seniorów w walkach drużynowych (Argentyna 1999, Włochy 2001, Polska 2003)
•Dwukrotny mistrz Świata Juniorów w walkach drużynowych (Polska 1995, Czechy 1996)
•Mistrz Świata Seniorów w drużynowych technikach specjalnych (Polska 2003)
•Mistrz Świata Juniorów w drużynowych technikach specjalnych (Czechy 1996)
•Pięciokrotny drużynowy mistrz Europy w walkach drużynowych (Włochy 1999, Szkocja 2000, Hiszpania 2001, Czechy 2002, Chorwacja 2003)
•Wielokrotny drużynowy mistrz Europy w drużynowych technikach specjalnych i układach drużynowych (Włochy 1999, Szkocja 2000, Hiszpania 2001, Czechy 2002, Chorwacja 2003)
•Najlepszy zawodnik Mistrzostw Europy Seniorów (Chorwacja 2003)
•Najlepszy zawodnik Mistrzostw Polski (1997, 2003)
•Wielokrotny mistrz Polski Seniorów i Juniorów w walkach, technikach specjalnych i układach formalnych od 1994.

Iwona Idzikowska Tytuły indywidualne:

•II miejsce na Mistrzostwach Świata Juniorów w walkach indywidualnych do 60 kg (Indie 1999)
•I miejsce na Mistrzostwach Świata Juniorów w walkach drużynowych (Indie 1999)
•II miejsce na Mistrzostwach Świata Juniorów w układach drużynowych (Indie 1999)
•I miejsce na Mistrzostwach Europy Juniorów w walkach indywidualnych do 60 kg (Warszawa 1998)
•II miejsce na Mistrzostwach Europy Juniorów w układach indywidualnych (Warszawa 1998)
•III miejsce na Mistrzostwach Europy Juniorów w układach technikach specjalnych (Warszawa 1998)
•Najlepsza zawodniczka Mistrzostw Europy Juniorów (Warszawa 1998)
•III miejsce na Mistrzostwach Świata Seniorów w technikach specjalnych indywidualnych (Petersburg 1997)
•Wielokrotna mistrzyni Polski juniorów
null

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Ewa Kisiel-Orłowsla”]

Dlaczego wybrała Pani trenowanie gimnastyki?
Do gimnastyki sportowej trafiłam w 1976 r. dzięki naborom prowadzonym przez Panią Halinę Bednarczyk w szkołach podstawowych. Przez pierwszy rok trenowałam w klubie AZS. Potem w wyniku połączenia się sekcji kontynuowałam treningi w „Stomilu” Olsztyn aż do 1987 r.

Dlaczego wybrała Pani III Liceum Ogólnokształcące?
Dzięki uprzejmości ówczesnego dyrektora LO III pana Zawadzkiego utworzono klasę sportową. Wyrozumiałość i życzliwość wszystkich nauczycieli pozwoliła pogodzić naukę z wielogodzinnymi treningami, wyjazdami na obozy sportowe i zawody. Bez tego wielu sportowców naszej klasy i szkoły nie mogłoby kontynuować kariery sportowej. Ta szkoła stworzyła najlepsze warunki dla sportowców naszego województwa.

Osiągnięcia sportowe:

Klasa II
•I miejsce na VI Spartakiadzie Młodzieży – 1979 r.
•I miejsce i pięć złotych medali w wieloboju i finałach na poszczególnych przyrządach na VII Spartakiadzie Młodzieży – 1980 r.
Klasa I •I miejsce w Mistrzostwach Polski – 1981 r.
Klasa mistrzowska •I miejsce w międzynarodowym meczu Polska-Bułgaria – 1982 r.
•I miejsce w IV Międzynarodowym Turnieju o Puchar Grunwaldu – 1982 r.
•I miejsce w V Międzynarodowym Turnieju o Puchar Grunwaldu – 1983 r.
•I miejsce w Turnieju o Puchar Prezesa PZG – 1983 r.
•I miejsce i 5 złotych medali w wieloboju i finałach na poszczególnych przyrządach w Mistrzostwach Polski – 1983 r.
•Udział w Mistrzostwach Świata w 1983 r. i zdobycie międzynarodowej klasy mistrzowskiej
•I miejsce w Mistrzostwach Polski – 1985 r.
Inne osiągnięcia

•Wyróżnienie Fair Play PKOL – 1986 r.
null

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Tomasz Majchrowicz”]

Dlaczego wybrał Pan trenowanie skoku w dal?
Zadecydowały o tym tradycje rodzinne.

Dlaczego wybrał Pan III Liceum Ogólnokształcące?
Ponieważ stworzono tam klasę sportową, a to stwarzało dobrą atmosferę do nauki i uprawiania sportu.

Osiągnięcia sportowe:

•III miejsce w Halowych Mistrzostwach Polski Juniorów w skoku w dal – Zabrze 1986 r.
•I miejsce w Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży w skoku w dal – Spała 1986 r.
•reprezentant Polski juniorów i seniorów w skoku w dal 1985-1990 r.
null

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Anna Michels – gimnastyka”]

Dlaczego wybrała Pani III Liceum Ogólnokształcące?
Z bardzo prostego powodu. Wówczas było to jedyne w Olsztynie liceum posiadające klasę o profilu sportowym, co umożliwiało pogodzenie treningu wyczynowego z nauką.

Osiągnięcia sportowe:
•uczestnictwo w Mistrzostwach Europy Juniorek (1984), zawodach Nadziei Olimpijskich w Mongolii (1982), zawodach Nadziei Olimpijskich na Węgrzech (1983)
•11-krotna medalistka Indywidualnych Mistrzostw Polski w klasie mistrzowskiej
•członkini Kadry Narodowej Seniorek w latach 1982 -87.
null

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Marzena Najmowicz”]

Dlaczego wybrała Pani trenowanie koszykówki?
Natura obdarzyła mnie nieprzeciętnym wzrostem. Zawsze przewyższałam swoich rówieśników co najmniej „o głowę”. Miałam doskonałe warunki fizyczne do uprawiania różnych sportów, w których cenny jest wysoki wzrost. Ale jakoś nigdy sport mnie nie pociągał, chociaż lekcje wf-u były moimi ulubionymi. W szkole podstawowej proponowano mi uprawianie pływania, lekkoatletyki, koszykówki, siatkówki czy piłki ręcznej. Jednak jeszcze wtedy nie byłam zainteresowana, aby zająć się sportem wyczynowo. Ze względu na niezłą sprawność i wysoki wzrost często zabierano mnie na szkolne zawody sportowe. W 1984 r., będąc w ósmej klasie i mierząc 184 cm wzrostu, jak zwykle pojechałam na lekkoatletyczne zawody sportowe. Tam spotkałam się z Dorotką Kalinowską (obecnie Bortkiewicz), która była już zawodniczką ówczesnego „Stomilu”. Dorota zaproponowała mi, żebym przyszła na treningi koszykówki. Niechętnie, ale zdecydowałam się, że pójdę i zobaczę jak wyglądają treningi. Kiedy ówczesny trener, nieżyjący już Aleksander Grzegorzewski mnie zobaczył, 14-letnią dziewczynę o wzroście 184 cm, bardzo się ucieszył, gdyż w swojej drużynie nie miał wówczas tak wysokiej zawodniczki. A potem był pierwszy, drugi, trzeci i kolejne treningi; codzienne pranie koszulki, spodenek i skarpetek, które posiadałam tylko pojedyncze. Aż w końcu bardzo szybko przyszedł ten moment, kiedy „połknęłam bakcyla” i „zakochałam się” w koszykówce, która na długi czas stała się dla mnie najważniejsza w życiu.

Dlaczego wybrała Pani III Liceum Ogólnokształcące?
Wybór III LO to właściwie efekt gry w kosza. Po podstawówce najpierw swoje dokumenty złożyłam w IV LO w Olsztynie, gdyż bardzo chciałam uczyć się języka niemieckiego. Ale po pewnym czasie, przeniosłam dokumenty do ” trójki”, ponieważ wszystkie moje koleżanki z danego rocznika z drużyny wybrały III LO. To była sportowa, drużynowa solidarnośŚć.
Największym moim osiągnięciem jest zdobycie srebrnego medalu z „Olimpią” Poznań w sezonie 1994 / 1995, pomimo innych licznych medali, również złotych, w mojej kolekcji. Jest to mój najcenniejszy medal, ponieważ był to ciężki sezon dla nas jako drużyny o niepełnym składzie, i każda z nas miała w zdobyciu go swój duży, osobisty wkład. A tak na marginesie dodam, że działacze w ówczesnym sezonie wymagano od nas zajęcia szóstego miejsca.

Pozostałe osiągnięcia sportowe:

•1988-1992 – 4 brązowe medale Mistrzostw Polski z Olimpią Poznań
•1992/1993 – Mistrzostwo Polski z Olimpią Poznań
•1993/1994 – Mistrzostwo Polski z Olimpią Poznań
•1994/1995 – II miejsce w Mistrzostwach Polski z Olimpią Poznań
•1995/1996 – Mistrzostwo Polski z Wartą Gdynia
•1996/1997 – II miejsce w Mistrzostwach Polski z Fotą Dajan Gdynia
•2000/2001 – III miejsce w Mistrzostwach Polski ze Ślęzą Polifarb Wrocław

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Grzegorz Łapiński”]

Grzegorz Łapiński urodził się 15 marca 1986 roku. Pochodzi z Olsztyna. Jest absolwentem III LO w Olsztynie (2005 r.) Ukończył też Akademię Muzyczną w Gdańsku w klasie klarnetu prof. Marka Schillera (2010 r.) i policealne studium jazzu w Warszawie (2011 r.).

Jego przygoda z muzyką zaczęła się w wieku 4 lat gdy rodzice zapisali go na lekcje gry na fortepianie. W wieku 10 lat fortepian zamienił na klarnet, na którym skończył studia.
W międzyczasie pożyczył od kolegi saksofon i od tamtego czasu na tym właśnie instrumencie grywa najczęściej. Grzesiek miał jeszcze krótki epizod z gitarą i nauczył się, jak sam twierdzi, „bardzo słabo” grać hejnał na trąbce.
Na początku 2005 roku Grzesiek (wraz ze swoim saksofonem ☺) dołączył do istniejącego już od roku zespołu Majestic (regge, ska), który powiększał się właśnie o sekcję dętą. Współpraca Grześka z tym zespołem trwała do 2007 roku.
http://www.majestic.art.pl/content/view/5/6/
W marcu 2007 roku Grzegorz Łapiński, Dominik Jastrzębski, Jakub Kubala i Krzysztof Rek założyli zespół BALTIC CLARINET QUARTET. Ich umiejętności i duża wiedza muzyczna sprawiały iż muzyka, którą grali była oryginalna. W ich repertuarze można było odnaleźć dzieła klasyczne, fragmenty muzyki operowej i aranżacje muzyki rozrywkowej. Koncertowali w Polsce i Anglii.
Grzesiu ma za sobą także liczne występy z innymi zespołami. Jednak głównie grywał jako solista-klarnecista ☺. Koncertował m.in. we Francji, Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Luksemburgu, Szwecji, w Obwodzie Kaliningradzkim, w Anglii oraz na Litwie.
Obecnie Grzesiek gra w zespole Enej. Ich kariera po wygranej w Must be the music – tylko muzyka nabrała tępa prędkości światła . Muzyka Enej to mieszanka folk, rock, ska i regge. Grzesiek głównie gra na saksofonie (obecnie jest to Selmer Balance Action), jednak umiejętności i odwaga muzyczna sprawiły iż w repertuarze zespołu można też znaleźć utwory w których Grzesiek gra na klarnecie.
Ważniejsze osiągnięcia solowe Grzesia:
Ogólnopolski Konkurs Młodego Muzyka w Szczecinku 2001 (wyróżnienie) , Ogólnopolski Festiwal Klarnetowy w Piotrkowie Trybunalskim 2001 (wyróżnienie) , Ogólnopolski Konkurs Młodego Instrumentalisty w Bydgoszczy (III miejsce), Makroregionalne Przesłuchania Uczniów Klas Instrumentów Dętych – laureat 2002.Kameralistyka: Ogólnopolski Festiwal Klarnetowy w Piotrkowie Trybunalskim- II i III miejsce 2001.W roku 2002 był stypendystą programu „Agrafka Muzyczna”.
Oczywiście poza licznymi osiągnięciami solowymi (powyżej jest tylko ich część) Grzesiek osiągał także sukcesy z zespołami w których grał (lub gra). Największy sukces to na pewno koncert na XVI Przystanku Woodstock w 2010 roku i zwycięstwo w MBTM – Tylko muzyka
Grzesiek uczestniczył również w licznych projektach muzycznych. Współpracował z Teatrem Muzycznym w Gdyni oraz Orkiestrą Symfoników Gdańskich.
31 sierpnia 2010 roku brał udział w koncercie dla „Solidarności” gdzie z orkiestrą akompaniował Macy Grey.
25 września 2010 rok w Warszawie odbył się koncert COMA SYMFONICZNIE na którym to koncercie Grzesiu miał swoje 5 minut (w sumie to 1 minutę). Rozpoczął on solówką na saksofonie utwór COMY pt: „Transfuzja”.
Grzesiu brał również udział w dwóch koncertach symfonicznych Lady Pank.
Pytany o to co chciałby jeszcze w życiu osiągnąć odpowiada: „Chciałbym nauczyć się naprawdę fajnie grać jazz na fortepianie i wymiatać na klarnecie basowym. Chciałbym też założyć jakiś zespolik jazzowy, tak dla swojej satysfakcji z grania”.
Pomimo, że skończył dopiero 25 lat, Grzesiu może wiele osiągnąć i na pewno osiągnie, ponieważ ma WIELKI talent, wiedzę muzyczną i doświadczenie sceniczne.
Tak wiec jego fanom nie pozostaje nic innego jak tylko czekać oraz śledzić dalsze jego losy
i osiągnięcia w sferze muzyki.
A Grzesiowi życzyć sukcesów i spełnienia marzeń zarówno prywatnych jak i zawodowych.
Napisane przez SUNNIWA

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Kazimierz Brakoniecki”] (ur. 12. 12. 1952 w Barczewie) ukończył szkołę podstawową nr 12, III LO w Olsztynie (1971), polonistykę (1976) oraz podyplomowe studium kulturalne (muzealnicze, 1988) na Uniwersytecie Warszawskim. Olsztyński poeta, eseista, krytyk literacki, redaktor, tłumacz literatury francuskiej Bretanii, animator kultury, kurator wystaw plastycznych, współzałożyciel i współtwórca olsztyńskiego stowarzyszenia Wspólnota Kulturowa „Borussia”(1990) oraz Fundacji „Borussia”(2006), która zajmuje się współpracą kulturalno-społeczną narodów i regionów kręgu Morza Bałtyckiego; pomysłodawca i współzałożyciel Olsztyńskiego Stowarzyszenia Przyjaciół Bretanii i Francji „Amitié” (1996). Współzałożyciel i pierwszy redaktor naczelny pisma „Borussia. Kultura.Historia.Literatura” w latach 1991-1997. Pracę zawodową rozpoczął w Bibliotece Ossolineum we Wrocławiu w marcu 1977 r. W Olsztynie pracował w w miejskim domu kultury, bibliotece Wyższego Seminarium Duchownego „Hosianum”, w Bibliotece Ośrodka Badań Naukowych im. W. Kętrzyńskiego, w dziale wydawnictw Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli. W latach 1985 – 1995 główny specjalista w Biurze Wystaw Artystycznych w Olsztynie, twórca i kurator wystaw sztuki polskiej XX wieku. Od IX 1995 r. kieruje regionalnym Centrum Polsko-Francuskim Côtes d’Armor-Warmia i Mazury w Olsztynie, które rozwija współpracę kulturalno-społeczno-oświatową pomiędzy województwem warmińsko-mazurskim a francuskim departamentem Côtes d’Armor w Bretanii. Autor licznych książek, w tym tomów wierszy, esejów, małej prozy, antologii literackich, tłumaczeń, wystaw sztuki polskiej XX wieku z katalogami. Ponadto m.in.: redaktor strony literackiej w „Gazecie Olsztyńskiej” w l. 1995-1997; współzałożyciel reaktywowanego na krótko czasopisma „Warmia i Mazury.Kultura-Społeczeństwo-Region”(X/XI 2000); współorganizator Kongresu Kultury Mazur, Warmii i Powiśla 2000. Żona Hanna z domu Wasik (LO I, WSP Olsztyn-WSP Kraków), dwóch dorosłych synów, Miłosz i Szymon.

Laureat nagród za twórczość literacką i kulturalną: miesięcznika literackiego młodych „Nowy Wyraz” (Warszawa 1980); nagrody poetyckiej im. Stanisława. Piętaka (Warszawa 1991); redakcji „Czasu Kultury” (Poznań 1993); Fundacji Kultury (1998); Wojewody Olsztyńskiego (1990); specjalnej nagrody paryskiej „Kultury” J. Giedroycia za 1996 r. za redagowanie pisma „Borussia”, wyróżnienie-medal Z. Glogera (Łomża 1998); laur „Gazety Olsztyńskiej” Złota Dziesiątka 2002; Marszałka Warmii i Mazur (2005); wybrany w plebiscycie czytelników „Gazety Olsztyńskiej” do grona dziesięciu osobistości Olsztyna w latach 1945-2002; Nagroda Ministra Kultury w dziedzinie upowszechniania kultury za rok 2001; laur Polskiego Komitetu ds. UNESCO za twórczość poetycką i upowszechnianie kultury narodowej (Warszawa 2007), nagroda w dziedzinie kultury Prezydenta m. Olsztyn-statuetka św. Jakuba za 2008 r.
Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989) oraz polskiego Pen Clubu ( od 2003; członek zarządu w l.2004- 2007 r.).
Wybory wierszy w j. francuskim, niemieckim, polskim. Liczne tłumaczenia pojedynczych utworów na j. europejskie. Publikacje w antologiach polskiej poezji współczesnej.
Otrzymane stypendia zagraniczne: Wiedeń 1998,1999 (dwukrotnie Fundacja „Janineum”); Visby 2000 (Gotlandia: Baltic Centre for Writers and Translators); Berlin 2007 (Literarisches Colloquium). Udział w międzynarodowych festiwalach poetyckich: Druskininkai Poetic Fall IX 2004 (Litwa); III Festival de la Parole Poétique w Quimperlé (Bretania/Francja),22 II-2 III 2008.
Twórczość literacka (debiut w prasie literackiej: „Nowy Wyraz” nr 4/1975):
„Zrosty” (wiersze), Olsztyn 1979, „Pojezierze” – nagroda redakcji miesięcznika literackiego młodych „Nowy Wyraz” za najlepszy poetycki debiut roku, Warszawa 1980;nagroda olsztyńskiego oddziału ZLP- medal im. biskupa Ignacego Krasickiego,1980
„Żywoty”, Warszawa 1982, MAW
„Wiersze fizyczne”,Warszawa 1985, MAW
„Tożsamość”, Olsztyn 1988, „Pojezierze” ( nominacja do nagrody „Literatury”)
„Idee”,Olsztyn 1991, „Pojezierze” – nagroda literacka im. S. Piętaka za najlepszy tom wierszy w Polsce roku 1991, Warszawa 1992
„Olśnienia”, Olsztyn 1992, „Decora”
„Zeszyty Jedynego”( proza i poezja),Ostrołęka 1993, „Pracownia”
„Metaxu”,Warszawa 1993, „Przedświt”- nagroda redakcji kwartalnika „Czas Kultury” za najlepszy tom poezji w Polsce roku 1993, Poznań 1994
„Jednia”,Olsztyn 1994,”Borussia”
„Misterium”,Olsztyn 1995, „Decora”
”Poświaty”,Olsztyn 1996, Wydawnictwo „MG”
„Światowanie”(proza i poezja), Warszawa 1999, „Magazyn Literacki” – wyróżnienie Fundacji Kultury,Warszawa 1998
„Muza domowa. Wiersze z lat 80. i 90.” Olsztyn 2000, „Borussia”
„Światologia” (proza i poezja), Olsztyn 2001, „Borussia”
„Moralia” (wiersze), Olsztyn 2002 PTCz.
„ Prowincja człowieka. Obraz Warmii i Mazur w literaturze olsztyńskiej“. Olsztyn 2003, „Borussia“.
„Ciałość” (wiersze), Warszawa 2004, ”Nowy Świat” ( nagroda Marszałka Warmii i Mazur, nominacja do corocznej nagrody literackiej Wawrzyn Warmii i Mazur).
„Ziemiec. Prowincjałki rowerowe” ( proza, wiersze),Olsztyn 2005, „Borussia” (nominacja do corocznej nagrody literackiej Wawrzyn Warmii i Mazur )
„Armor. Wiersze atlantyckie“, Olsztyn 2005, Wyd. Centrum Polsko-Francuskie.
„Europa minor“ (wiersze), Warszawa 2007, Wydawnictwo Książkowe IbiS (tom wydany jako nagroda polskeigo UNESCO; nominacja do corocznej nagrody literackiej Wawrzyn Warmii i Mazur)
„Historie bliskoznaczne“ (proza),Warszawa 2008, Wyd. Nowy Świat ( nagroda literacka Wawrzyn Warmii i Mazur, nominacja do półfinału nagrody mediów publicznych Cogito 2009).
„Budda warmiński. Ermländische Buddha“. Wybór wierszy po polsku i niemiecku. Tłumaczenie na j. niemiecki Winfried Lipscher. Olsztyn, wyd. „Borussia“, 2007.
„Glosolalie“(wiersze), Sejny 2008, Wyd. Pogranicze.
„Polak,Niemiec i Pan Bóg. Olsztyńskie szkice osobiste“. Wydawnictwo „Borussia“,Olsztyn 2009.
„W Bretanii“ (esej dokumentalno-historiozoficzny). Wyd.Centrum Polsko-Francuskiego w Olsztynie, 2009.
Tłumaczenia na języki obce:
„Atlantyda Północy.Atlantis des Nordens”.Wybór wierszy w jęz. polskim i niemieckim. Tłumaczenie Winfried Lipscher,Olsztyn 1998, „Borussia”;
„Poèmes du Nord”.Wybór wierszy w jęz. francuskim.Tłumaczenie Frédérique Laurent. Wyd. „Folle Avoine”, Bédée 1999.
„Armor. Poèmes de l’Atlantique” . 11 wierszy atlantyckich w tłumaczeniu na j. francuski F. Laurent, ilustracje oryginalne André Jolivet. Książka artystyczna. Plougonven 2006. Ed. Voltija. Egzemplarzy oryginalnych 8.
„Budda warmiński. Ermländische Buddha“. Wybór wierszy po polsku i niemiecku. Tłumaczenie na j. niemiecki Winfried Lipscher. Olsztyn, wyd. „Borussia“, 2007.
„La forêt de Varmie“. Traduit du polonais par Frédérique Laurent. Gravures Wiesław Bieńkuński. Quimperlé 2008. Editions Mona Kerloff. Festival de la Parole Poétique.
Najważniejsze zbiorowe lub grupowe antologie obcojęzyczne:
„Terra Nullius”. Une anthologie de la poésie polonaise contemporaine de Varmie et Mazurie. (Antologia czterech poetów Warmii i Mazur w tłumaczeniu na j. francuski). Traduction de Frédérique Laurent. Wyd. Editions Folle Avoine, 2004.
„Vėtyklė.Olštyno rašytoju kūrybos rinktinė“. Antologia sześciu pisarzy i poetów olsztyńskich w tłumaczeniu na j. litewski i opracowaniu Juozasa Šikšnelisa. Klaipėda 2008, wyd.Eglė.
Tłumaczenia własne z j. francuskiego :
„O Bretanii wierszem i prozą”. Antologia. Wybór,opracowanie, tłumaczenie z jęz. francuskiego Kazimierz Brakoniecki.Olsztyn 1997,Centrum Francusko –Polskie w Olsztynie;
Kenneth White, „Atlantica.Wiersze i rozmowy”. Wybór i tłumaczenie z jęz.angielskiego i francuskiego Kazimierz Brakoniecki. Olsztyn 1998. Centrum Francusko – Polskie w Olsztynie.
Jean Grenier, „Albert Camus. Wspomnienia”. Przekład i opracowanie Kazimierz Brakoniecki. Olsztyn 2000, Centrum Polsko -Francuskie w Olsztynie.
Blaise Cendrars,”Wiersze”. Przekład Kazimierz Brakoniecki.Olsztyn 2002, Centrum Polsko – Francuskie w Olsztynie.
Guillevic, „Carnac”. Przekład i opracowanie Kazimierz Brakoniecki. Olsztyn 2003, Centrum Polsko-Francuskie w Olsztynie.
„Bretania w poezji i prozie”. Wybór, opracowanie, przekład Kazimierz Brakoniecki. Olsztyn 2006, Centrum Polsko-Francuskie w Olsztynie.
Paol Keineg, „Wiersze bretońskie”. Opracowanie i przekład z j. francuskiego Kazizmierz Brakoniecki. Olsztyn 2007. Centrum Polsko-Francuskie w Olsztynie.
Louis Guilloux, „Moja Bretania”. Opracowanie i przekład z języka francuskiego Kazimierz Brakoniecki. Fotografie Claude Le Gall. Olsztzyn 2008. Centrum Polsko-Francuskie w Olsztynie.
Antologie literackie, współautor, redaktor opracowania:
„Meiner Heimat Gesicht. Ostpreussen im Spiegel der Literatur”. Herausgegeben von Winfried Lipscher und Kazimierz Brakoniecki,München 1996, F.A.Herbig Verlagsbuchhandlung Gmbh. ( dwa wydania).
Kazimierz Brakoniecki, Winfried Lipscher: „Borussia.Ziemia i ludzie. Antologia literacka”,Olsztyn 1999, „Borussia”.
„Liki rodnoj ziemli.Proizwiedenija rossijskich,niemieckich,polskich i litowskich awtorow”.Sostawili Kazimierz Brakoniecki,Oleg Głuszkin,Winfried Lipscher. Kaliningrad 1999. Wyróżnienie Związku Pisarzy Rosyjskich w Moskwie, 2002.
„Prusija. Literaturos veidroduje”. Sudarytojai Kazimieras Brakonieckis, Rimantas Černiauskas, Olegas Gluškinas,Vinfridas Lipšeris. Klaipeda 2000.
Filmoteka:
„Tako rzecze Jedyny. Kazimierz Brakoniecki” Reżyseria Tadeusz Żukowski. Film TV na zlecenie Ministerstwa Edukacji Narodowej. Warszawa 1997. Fulm z cyklu „Poezja współczesna. Indywidualiści i samotnicy”. VHS.
Pomysłodawca, kurator i współautor wystaw polskiej sztuki XX wieku i katalogów:
„Wystawa dzieł artystów żydowskich 1918 – 1939”, Olsztyn BWA 1987. Pierwsza w ówczesnej Polsce naukowa wystaw współorganizowana wraz z Żydowskim Instytutem Historycznym i Instytutem sztuki PAN w Warszawie.
„Wileńskie środowisko artystyczne 1919 – 1945, Olsztyn BWA 1989, muzea w Gdańsku,Poznaniu,Białymstoku,Toruniu. Pierwsza tego typu wystawa w powojennej Polsce organizowana pod egidą prof. Stanisława Lorentza i Muzeum Narodowego w Warszawie.
„Atlantyda Północy.Dawne Prusy w fotografii”,Atlantis das Nordens. Das ehemalige Ostpreussen in Fotografien”, Olsztyn BWA 1993, muzea w Niemczech ( w tym w Lipsku, Berlinie, Lüneburgu) Wiedniu 1993-1994 oraz 2001 in. Pierwsza w Polsce powojennej wystawa fotografii ze zbiorów konserwatora zabytków w Królewcu ( Kőnigsbergu), które znalazły się po 1945 roku w kolekcji Instytuty Sztuki PAN w Warszawie ( dotychczas niepokazywana publicznie).

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Iwona Bolińska-Walendzik”]Matura LO III – 1989, Klasa D, wychowawczyni Hanna Sawicka.

W 1996 r. ukończyła Wydział Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. W 2012 r. uzyskała tytuł doktora na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie.

Zajmuje się batikiem oraz witrażem, projektowaniem graficznym i ilustracją książkową. Jest autorką projektów artystycznych, organizatorką warsztatów, imprez kulturalnych i kuratorką wystaw.

Autorka ponad czterdziestu prezentacji indywidualnych m.in. w Bejrucie, Wilnie, Warszawie, Olsztynie, Nidzicy, Łodzi, Lublinie, Łucku, Kaliningradzie, Zagrzebiu, Szybeniku i Trogirze. Była stypendystką miasta Olsztyna w 2003 i 2005 r. oraz Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego w 2008 r. Prace w kolekcjach: Filharmonii Olsztyńskiej, Urzędu Miasta Olsztyn, Departamentu Kultury Urzędu Marszałkowskiego Województwa Warmińsko-Mazurskiego oraz Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Olsztynie. W 2011 r. otrzymała odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, a w 2014 nagrodę Prezydenta Olsztyna w dziedzinie plastyki.[/tab]
[tab title=”Mariusz Hermanowicz”]Matura LO III – 1968, Klasa C, wychowawczyni Zuzanna Sedeńko.

1974 – dyplom PWSFTviT w Łodzi, wydział operatorski. 1977 – Grand Prix w konkursie “Złocistego Jantara” – Gdańsk.

Od 1982 r. mieszkał we Francji.

Od 1983 r. pracował jako fotograf we francuskim Ministerstwie Kultury i Sztuki (Strasbourg, Poitiers, Orlean).

Autor ponad 40 wystaw indywidualnych. Zmarł w 2008 r

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Urszula Dudko „]Matura LO III – 1973, Klasa E, wychowawczyni Barbara Szczepańska-Lorek.

Maluję od zawsze. W rozumieniu akademickim nie jestem profesjonalistką. Studiowałam kulturoznawstwo na UAM w Poznaniu. Prace olejne, pastelami, piórkiem i ołówkiem przedstawiłam na 16. wystawach indywidualnych oraz wielu zbiorowych w kraju i za granicą (we Włoszech, Szwecji, Francji). Moje prace są nagradzane i wyróżniane. Obrazy olejne, jak również pastele są w zbiorach prywatnych w Olsztynie, Gdańsku, Warszawie, Francji i Niemczech.

Stałe wystawy: Spółdzielczy Bank Ludowy w Olsztynie, restauracja Krutynianka w Krutyni, Wojewódzki Szpital Rehabilitacyjny w Górowie Iławeckim.

Współpracuję z wydawnictwami. Jestem autorką albumów i kalendarzy dla WMSON. Redagowałam, ilustrowałam i przygotowałam do druku wspomnienia Danuty Śleszyńskiej oraz wiersze Andrzeja Kopackiego.

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Marzena Huculak”]Matura LO III – 1984, Klasa E, wychowawczyni Łucja Łomaszewicz

Studia w PWSSP w Gdańsku na Wydziale Malarstwa i Grafiki. Dyplom w 1994 r. w Pracowni Malarstwa prof. Hugona Laseckiego, aneks z witrażu w Pracowni Malarstwa Ściennego prof. Andrzeja Dyakowskiego. Od 1994 r. asystent w olsztyńskiej WSP w Pracowni Malarstwa prof. Kiejstuta Bereźnickiego. Kwalifikacje I stopnia, a następnie stopień doktora habilitowanego uzyskała w ASP w Gdańsku. Obecnie adiunkt w Instytucie Sztuk Pięknych UWM w Olsztynie. Członek ZPAP. Uprawia malarstwo, rysunek, fotografię. Autorka 25 wystaw indywidualnych m.in. w Olsztynie, Bydgoszczy, Gdańsku, Gorzowie Wielkopolskim, Krakowie, Warszawie. Brała udział w około 70 wystawach zbiorowych w kraju oraz za granicą m.in. we Włoszech, Francji, Niemczech, Belgii, Rosji, na Litwie i Ukrainie.

Wyróżnienia: Stypendium Ministerstwa Edukacji Narodowej na cele dydaktyczne i organizacyjne – 1997 r.; Grant UWM na realizację projektu naukowo artystycznego – 2001 r.; Nagroda Rektora II st. – 2007 r.; Nagroda zespołowa im. Hieronima Skurpskiego przyznana przez Prezydenta Miasta – 2010 r.; Srebrny Laur Uniwersytetu Warmińsko Mazurskiego – 2012 r.; wyróżnienie na VIII Olsztyńskim Biennale Sztuki – 2013 r.; Osobowość Wydziału Sztuki za rok 2014.

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Anna Kmieć”]Matura LO III – 1974, Klasa E, wychowawczyni Barbara Szczepańska-Lorek.

Urodziłam się w Koszalinie. Jestem posiadaczką trzech pięknych imion: Anna, Kazimiera, Marianna. Szkołę podstawową nr 11 w Olsztynie ukończyłam w 1970 roku. W roku 1976 rozpoczęłam naukę w Policealnym Ceramicznym Studium Zawodowym w Krotoszynie. Po dwóch latach uzyskałam dyplom technika technologii ceramiki. Tam również poznałam mojego męża. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia, po odchowaniu syna i pozytywnych zmianach w moim życiu powróciłam do tworzenia ceramiki. Pierwszą wystawą zatytułowaną „Gliniana droga” rozpoczęłam wraz z mężem – nowy rozdział w życiu – uczyć, cieszyć ludzi pięknymi obiektami ceramicznymi. Wzbogacać ich otoczenie i wnętrza mieszkalne nietypową ceramiką. Od 2004 roku prowadzę z mężem otwartą pracownię w Olsztynie, w której uczymy dzieci i dorosłych podstaw projektowania, formowania obiektów ceramiczny oraz miłości do ceramiki.

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Barbara Kokoryn”]Matura 1989, Klasa A, wychowawczyni Barbara Borowska.

Z zawodu prawnik. Zajmuje się czarno-białą fotografią pejzażową, portretową i studyjną (od1989 r.). Korzysta z filmów uczulonych na podczerwień (od 1998 r.) oraz szkła, tkaniny i skorupek jaj do wykonania odbitek (od 2001 r.). Zajmuje się ceramiką w pracowni A. & W. Kmieć (od 2005 r.).

Wystawy indywidualne: Nie tylko fiordy 1995, Droga jest potokiem tajemnic 1998, Iluzja 2000, Pocztówki z Tunezji 2002, Riding for freedom, freedom for life 2002, Wystawa Wielkanocna 2005, Okno 2008, 2009, Pieluszkowy świat 2009. Diaporamy: Droga jest potokiem tajemnic 1998, Wakantanka – zapach Kanady 2000, Natura Mongolii 2003. Książka: Myśliwskie specjały AFW „Mazury”, Olsztyn, 2007 r. Laureatka nagród i wyróżnień (2000-2007). Planuje w 2015 r. na Dzień Kobiet wystawę fotograficzno-ceramiczną „Skrzydła”. Okienko …otwarta przestrzeń do zaistnienia… Interesuję się otwarciem na drugiego człowieka. Okienko nie służy do wchodzenia, ani do wychodzenia. Można przez nie zajrzeć jak życie toczy się wewnątrz albo wyjrzeć na świat i przesłać uśmiech.

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Joanna Rostańska”]Matura LO III – 1978, Klasa A, wychowawca Witold Karpiński.

Ukończyła PWSSP w Gdańsku w 1986 roku, w pracowni malarstwa. Do dyplomu wykonała również aneks z ceramiki. W 1987 roku otrzymała stypendium Ministra Kultury i Sztuki na dalsze studia w Meksyku, w Akademii San Carlos (dyplom w 1992 r.).

Wraz z artystami z Meksyku i Kostaryki pracowała przy wykonaniu muralu pt. „O pokój w Centroameryce”, w Ambasadzie Kostaryki w Meksyku. Uczestniczyła w wykonaniu monumentalnej tkaniny na eksplanadzie Muzeum Rufino Tamayo. Odbyła kursy z historii Sztuki w Colegio de España w Salamance (Hiszpania). W latach 1990–2007 pracowała jako wykładowca na czterech uniwersytetach meksykańskich: Anáhuac, Nuevo Mundo, Cuautitlán Izcalli i Iberoamerykańskim. W latach 2007–2010 pracowała w Muzeum José Luis Cuevas w Meksyku.

Przez wiele lat zajmowała się również antropologią, pracując nad tematem indiańskich masek rytualnych, przede wszystkim w Stanie Guerrero. Uczestniczyła w około 100 wystawach i konkursach m.in. w Meksyku, Kolumbii, Japonii, Wielkiej Brytanii, Portoryko, Holandii, Hiszpanii, Chile, Argentynie, Urugwaju, Czechach, we Włoszech, na Litwie, Ukrainie i na Hawajach.

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Anna Stankiewicz-Odoj”]Matura LO III – 1986, Klasa B, wychowawczyni Bogumiła Kuklicz.

Ukończyła ASP w Łodzi robiąc dyplom z malarstwa w pracowni prof. Romy Hałat w 1994 r. W 2002 r. uzyskała stopień doktora w dziedzinie malarstwa na ASP w Warszawie. Promotorem pracy był profesor Stanisław Andrzejewski. Od 1996 do 2010 pracowała na Wydziale Sztuk Pięknych UWM w Olsztynie ucząc rysunku i malarstwa. Brała udział w licznych wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą (Niemcy, Rosja, Portugalia, Hiszpania, Dania, Włochy). W 2003 roku wyróżniona na Biennale Plastyki Olsztyńskiej „O medal Prezydenta” organizowanym przez BWA w Olsztynie. Ważniejsze wystawy indywidualne zorganizowała w Łodzi, Olsztynie, Aalborg i Kopenhadze (Dania), Durbanie (RPA), Estoril (Portugalia) oraz wielokrotnie w Lizbonie (Portugalia).

W tym co robię interesują mnie sytuacje graniczne; śmierć, strata, miłość, strach. Myślę, że moje malarstwo można określić jako dziwaczne, surrealne, oniryczne, czasami niepokojące. Często maluję rzeczy z pozoru bez znaczenia: ubrania, stoły, łodzie. Traktuję je jak symbole czy archetypy. Wskazówki wiodące do, mam nadzieję, głębszych skojarzeń i przeżyć. Interesuje mnie też połączenie tego co można nazwać industrialną rzeczywistością, z mitami i zabobonami, prawie plemiennymi obrzędami. Zmierzenie się z tym co w nas zostało z naszych przodków, nalezienie magii i rytuałów w tym co współczesne.

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Jakub Obarek”]Matura LO III – 2004, Klasa D, wychowawca Leszek Terlecki.

Absolwent Wydziału Sztuki UWM. Dyplom licencjata uzyskany z wyróżnieniem w Pracowni Projektowania Graficznego. Stypendysta Ministra Edukacji i Szkolnictwa Wyższego. Od dwóch lat właściciel firmy fotograficznej FOTOSERIO. Laureat nagrody internautów w ogólnopolskim konkursie fotograficznym: „Świat w dłoniach-niezapomniane pasje”. Laureat dwóch nagród w Ogólnopolskich Otwartych Mistrzostwach Fotograficznych. Ma na swoim koncie wystawy indywidualne i zbiorowe. Autor reportażu poświęconego autyzmowi „Za blisko, za daleko”. Portretował m.in. Bożenę Dykiel, Jerzego Skolimowskiego, Jerzego Bończaka, Wojciecha Malajkata, Wojtka „Wozzo” Łozowskiego. Tworzył kreacje fotograficzne dla Zespołu Pieśni i Tańca „Kortowo”, Pracowni Tańca Współczesnego Pryzmat. Realizował sesje zdjęciowe zespołów muzycznych, wśród nich: „Enej”, „The Lollipops”.

W Nowym Jorku fotografował tancerki Burlesque. Jak mówi: „Tworzyć sztukę na temat sztuki, to najbardziej inspirujące wyzwanie”.

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Mateusz Obarek”]Matura LO III – 1997, Klasa A, wychowawczyni Krystyna Ślubowska.

Absolwent Wydziału Sztuki Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Dyplom uzyskał w Pracowni Projektowania Graficznego. Należy do Stowarzyszenia Twórców Grafiki Użytkowej. Właściciel olsztyńskiego Studia Graficznego Gravite, które specjalizuje się w realizacjach dla uznanych marek (Carlsberg, Danone, Olympus i wiele innych), a także w marketingu miejsc. Jest autorem kampanii promujących region, m.in. kreacji „Mazury cud natury” i „Warmia, Mazury. Cudownie!”. Jego niestandardowe podejście do tematów było wielokrotnie doceniane przez specjalistów z branży. Artysta jest laureatem licznych nagród na prestiżowych konkursach polskich i międzynarodowych m.in. Grand Prix Złote Formaty 2011, Webstar 2010 na Festiwalu Stron Internetowych, Silver Award Winner na 41. Creativity International Awards 2011 czy Art of Packaging – Perły Wśród Opakowań. Najbardziej jednak ceni sobie tytuł „Talent Roku 2010” przyznany przez olsztyńską Fundację Środowisk Twórczych.

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Janusz Połom”]Matura LO III – 1968, Klasa C, wychowawczyni Zuzanna Sedeńko.

Młynarz, operator filmowy, fotograf, reżyser. Bywa poetą. Absolwent Wydziału Operatorskiego i Realizacji Telewizyjnej i Wydziału Reżyserii w łódzkiej szkole filmowej. Przez wiele lat przebywał i tworzył poza krajem, w Kanadzie i Meksyku. Do Polski powrócił w 2001 r. Jest profesorem UWM. Uczy fotografii na Wydziale Sztuki. Mieszka w rodzinnym domu w Gminie Gietrzwałd, na Warmii.

Tekst do filmu „Pejzaż z wędrowcem”

„Widziałeś wędrowca przemierzającego równinę? Nigdy nie odpoczywa. Tworzy drogę jak poeta. I musi przemijać. (…) Kto zna tego pielgrzyma? Tylko powietrze, deszcz, śnieżyca i kurz z innych miejsc. Podróżnika zamieszkują echa nostalgicznych ogni i okrywa go chłód. Czy ktoś pytał dokąd zmierza? Nikt. Światło rozjaśnia łąki, po których wędruje i tak tworzy swoje życie. Pole, gdzie rozciąga się światło to miejsce gdzie kładzie się piękno. Być może tam zmierza. Ludzkość zniszczyła ostatnie schronienie ducha i trzeba zbudować je od nowa. Być może pejzaż zrodzony w jego wyobraźni daje nam klucz by je podnieść z ruin.”

Elsie Méndez Baillet

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Ewa Skaper”]Matura – 1974, Klasa D, wychowawca Józef Żółkiewicz. Studiowała w PWSSP w Gdańsku.

Dyplom na Wydziale Malarstwa otrzymała w 1980 r. Mieszka i pracuje w Gdańsku. Zajmuje się malarstwem w tradycyjnych technikach i asamblażem tworzonym z przedmiotów lichych, ulotnych i odrzuconych. Pokazywała swoje prace na wystawach w kraju i za granicą, ostatnie z nich to: „Papier ist geduldig” Galerie auf der Freiheit, Schleswig, Niemcy 2010; Galeria Triada, Gdańsk 2011; Gdańskie Biennale Sztuki, GGM; Gdańsk 2012, I Triennale Sztuki Pomorskiej 2013, PGS Sopot; Biennale Malarstwa „Bielska Jesień 2013” – II nagroda; Galeria ZPAP Warszawa 2013. W 2012 r. otrzymała Stypendium Marszałka Województwa Pomorskiego oraz Stypendium Kulturalne Miasta Gdańska.

Kolekcjonuje stare przedmioty: celuloidowe lalki i figurki, zabawki, fragmenty gier i druków czy rzeczy o zatartej już użyteczności, które występują jako bohaterowie malarstwa oraz stają się uczestnikami obiektów „nie-pokoi” i asamblaży. Fascynacja realnością przedmiotu, jego ulotnym pięknem i abstrakcyjnym potencjałem, determinuje obrazy Skaper. Miniona bezpowrotnie codzienność, która emanuje z artefaktów czy przypadkowego kadru dawnej fotografii, przełożona na język malarski staje się odrębną rzeczywistością. W pewnym sensie fotografią niemożliwą, łączącą dosłowność z umownością, gdzie nieprawda zmienia się w prawdę. To co dziecięce i naiwne, przeplata się z egzystencjalnym i tragicznym, wprowadza nowe znaczenia, zaś dzięki celowo użytej estetycznej symulacji i świadomemu wykorzystaniu atrybutów kiczu, odsłania Skaper autoironię, absurd, groteskę.

Skaper szuka w obrazie osobistej niezależności podpartej tradycyjnym rzemiosłem malarskim – technika tempery jajowej pozwala jej najlepiej przełożyć koncepcję artystyczną na formę, która jest sposobem myślenia o treści.

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Maria Targońska”]Matura LO III – 1973, Klasa B, wychowawczyni Lidia Bednarska.

W roku 1980 uzyskała dyplom w PWSSP w Gdańsku na Wydziale Malarstwa i Grafiki w pracowni Kazimierza Śramkiewicza. Od 1981 r. pracuje w PWSSP w Gdańsku (od 1996 r. ASP), obecnie na stanowisku profesora. Od 2003 r. pełni funkcje Kierownika Katedry Rysunku na Wydziale Malarstwa.

Jest laureatką wielu nagród i wyróżnień w dziedzinie rysunku, m.in.: w 1983 r. na V Biennale Sztuki Gdańskiej, BWA Sopot (wyróżnienie); 1986 r. „Papier 86”, Galeria 85, Gdańsk (nagroda); 1990 r. Triennale Sztuki Gdańskiej, BWA Sopot (nagroda). Jest autorką 30 wystaw indywidualnych i 250 wystaw zbiorowych w kraju i za granicą. Prace w zbiorach polskich oraz w USA, Kanadzie, Australii, Holandii, Szwecji, Finlandii, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Belgii, Francji, Niemczech, Izraelu, Gruzji i Litwie.

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Piotr Bałtroczyk”]Matura LO III – 1980, klasa E, wychowawczyni Zuzana Sedeńko.

Dziennikarz, poeta, piosenkarz, konferansjer, satyryk, prezenter telewizyjny i radiowy. Ukończył Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW (1987), praca magisterska „Utopia konserwatywna Ernsta Wiecherta”, promotor prof. Jan Baszkiewicz. Animator studenckiego ruchu artystycznego, laureat m.in. Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej – FAMA. Konferansjer najważniejszych polskich festiwali i imprez kabaretowych m.in. serialu telewizyjnego Badziewiakowie, prowadził takie programy jak Zwyczajni niezwyczajni, Pegaz czy Kochamy polskie komedie, a także Kraina Łagodności. Prowadził program Piotr Bałtroczyk przedstawia, nagrodzony na IX Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku (2008) oraz program Piotr Bałtroczyk na żywo (2008-2009).

Wciela się w postać Johna McPhersona w kabaretowym serialu improwizowanym Spadkobiercy (Polsat, TV 4). W 2001 wydał tomik wierszy „Krawiectwo miarowe. Samouczek”. Laureat nagrody Dziennikarzy FPP Opole 2001 oraz Wiktora 2004 i Wiktora 2007 w kategorii Osobowość telewizyjna.

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Marek Barański”]Poeta i dziennikarz „Gazety Olsztyńskiej”.

Ukończył prawo na UMK w Toruniu. Zadebiutował opowiadaniem w tygodniku „Na przełaj” (1968 ). Autor tomików poetyckich „Piecyk na niebie” (2000), „Wiersze magnetofonowe” (2004), „Poezja w miejscach publicznych” (2008), „Echo i dym” (2010). Autor recenzji, artykułów o sztuce, wywiadów z ludźmi kultury oraz komentarzy. Autor (razem z Małgorzatą Jackiewicz-Garniec) wystawy „Ikony i ślady. Nasz Olsztyn” (2014, BWA Olsztyn) oraz filmów, m.in. dokumentu telewizyjnego „Przed zagadką. Lustro Hieronima Skurpskiego” (1999) i animacji „Czesław Miłosz” (2011). Laureat nagród prezydenta Olsztyna: za całokształt pracy w dziedzinie dziennikarstwa i upowszechnienia kultury (2012 ) oraz im. Hieronima Skurpskiego w dziedzinie sztuk plastycznych w uznaniu zasług w popularyzacji sztuk plastycznych oraz ludzi kultury, zjawisk i wydarzeń artystycznych (2013).

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Kazimierz Brakoniecki”]Matura LO III – 1971, Klasa A, wychowawczyni Maria Sadowska-Dorozińska.

Absolwent UW (polonistyka, podyplomowe muzealnictwo), poeta, eseista, autor prozy autobiograficznej, tłumacz literatury francuskojęzycznej, animator kultury. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Pen Clubu. Współzałożyciel i jeden z liderów Wspólnoty Kulturowej „Borussia” w Olsztynie, w tym pierwszy redaktor naczelny pisma „Borussia. Kultura. Historia. Literatura”. Autor ponad 30 książek, głównie poetyckich i eseistycznych. Laureat wielu nagród ogólnopolskich i regionalnych za twórczość literacką i kulturalną, w tym m.in. S. Piętaka, paryskiej „Kultury” J. Giedroycia, redakcji poznańskiego „Czasu Kultury”, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, polskiego komitetu UNESCO, Prezydenta miasta Olsztyna, Wawrzynu Literackiego Warmii i Mazur. Pomysłodawca i kurator wystaw plastycznych przywracających zapomniane lub zabronione do 1989 r. tematy, jak sztuka Żydów polskich 1918-1939, sztuka Wilna 1919-1945, wystawa fotografii dawnych Prus Wschodnich „Atlantyda Północy”. Debiutował tomem wierszy „Zrosty” (1980, najlepszy książkowy debiut poetycki roku w Polsce – nagroda redakcji „Nowego Wyrazu”). Ostatnio opublikował tomy esejów „Polak, Niemiec i Pan Bóg”, „Dziennik berliński” oraz tomy poezji „Glosolalie”, „Chiazma”, „Terra nullius”. We Francji w połowie 2014r. ukazał się trzeci wybór jego wierszy zatyt. „Atlantide du Nord” w tłumaczeniu Frédérique Laurent. Jesienią 2014 ukaże się najnowszy tom ,,Amor fati” w wyd. Forma w Szczecinie. Na stypendiach literackich przebywał w Austrii, Francji, Szwecji, Łotwie, Niemczech. Wiersze tłumaczone na większość języków europejskich. Liczne publikacje w polskich i zagranicznych antologiach współczesnej poezji polskiej. W jego przekładach i opracowaniach ukazało się 12 pozycji literatury francuskojęzycznej (B. Cendrars, L. Guilloux, Guillevic, P. Keine, K. White), w tym po raz pierwszy w Polsce dwie znaczące antologie literackie pisarzy i poetów bretońskich (z języka francuskiego). Od 1995 roku pracuje jako dyrektor samorządowego Centrum Polsko-Francuskiego Côtes d’ArmorWarmia i Mazury w Olsztynie. Wymieniany jako ważny współtwórca od lat 90. XX w. literackiego kierunku przywracającego w sposób nowatorski (a nie nostalgiczny) pamięć, miejsce, tożsamość dawnym wielokulturowym ziemiom pogranicza polsko-pruskoniemiecko-bałtyckiego w połączeniu z rozrachunkiem mitologii utraconych kresów wschodnich (obok S. Chwina, P. Huelle i innych). Twórca takich pojęć, jak Atlantyda Północy (termin już kultowy), poezja konkretu metafizycznego, poezja metafizyki miejsca czy światologia. W programowym duchu geopoetyki-światologii przygotowana została pod redakcją Kazimierza Brakonieckiego i Winfrieda Lipschera nowatorska antologia o dawnej i współczesnej Ziemi Pruskiej zatyt. „Borussia. Ziemia i ludzie. Antologia literacka” (Olsztyn 1999, kolejne edycje w j. niemieckim, rosyjskim i litewskim).

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Alicja Bykowska-Salczyńska”]Matura LO III – 1972, Klasa E, wychowawca Józef Żółkiewicz.

Absolwentka filologii polskiej i Studium Podyplomowego na UMK w Toruniu. Poetka, pisarka, autorka słuchowisk radiowych, animatorka i reżyserka młodzieżowego teatru „Formy”, współorganizatorka wydawnictw literackich „Teraz my? Młody i bardzo młody Olsztyn literacki”, „Portret”. Jest nauczycielką, mieszka i pracuje w Olsztynie. Opublikowała tomy poezji: W przerwie pomiędzy światem a zabawką (Olsztyn 1980), Traktat o lalkach (1990), Autobus do Mokin (1992), za który otrzymała nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, Jeziora wewnętrzne (Warszawa 1994), Kamienny ogród. Relacje liryczne z podróży do Bretanii (1996), Wiersze wybrane (1999), Opowieści z litoralu (2000), Śnieżnik. Wiersze elektroniczne. Jest autorką wielokrotnie nagradzanych w konkursach zamkniętych II Programu Polskiego Radia i Stowarzyszenia Autorów ZAiKS słuchowisk radiowych (Sceny miłosne z Warmii i Mazur, Baby pruskie, Okieneczko na ubojnię, Dzień Mokradeł, Gdzie jest ten tani kupiec – Grand Prix i nagroda za scenariusz na festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie), które reprezentowały Polskie Radio w konkursach Prix Italia oraz Prix Europa. Współpracowała z Wspólnotą Kulturową „Borussia”. Współautorka antologii pisarzy olsztyńskich i z regionu Przed i za. Antologia literacka (Olsztyn 2007). Prezes Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w Olsztynie w latach 2005-2014. Przekłady wierszy na języki: niemiecki, francuski, węgierski, litewski, rosyjski.

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Sławomir Fafiński”]Matura III LO – 1971. Wydawca, publicysta, poeta.

Wydał dwa tomiki wierszy Aby zrozumieć małomównych i Wygonić karła. Ukończył filologię polską na UMK w Toruniu. Pracował w Wydawnictwie „Pojezierze”, Wydawnictwie Diecezjalnym Archidiecezji Warmińskiej oraz „Posłańcu Warmińskim”. Od 1992 r. prowadzi własne wydawnictwo „Littera”, zajmujące się edycją książek popularnonaukowych i naukowych z zakresu historii i literatury. Członek Towarzystwa Naukowego im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie, współpracuje z Ośrodkiem Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego.

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Jerzy Ignaciuk”]Matura LO III – 1970, Klasa A, wychowawczyni Emilia Jaskólska.

Ukończył Wydział Pedagogiczny WSP w Olsztynie. Był jednym z założycieli Teatrzyku Piosenki Nie Zawsze Poetyckiej „Niebo’ (w 1972 r. przekształconego w zespół „Niebo”), a w 1975 r. Studencki Teatr „Kod”. W latach 1976—1977 pełnił funkcję przewodniczącego olsztyńskiego Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy. Od 1980 był członkiem ZAKR, ZAIKS, a od 1984 Związku Literatów Polskich. W latach 1979—1983 pracował w Redakcji Literatury Pięknej Wydawnictwa „Pojezierze”. Był uczniem i przyjacielem Zbigniewa Nienackiego, a po jego śmierci (1994) podjął się kontynuacji serii „Pana Samochodzika” (pod pseudonimem Jerzy Szumski). Zadebiutował w 1978 roku tomikiem wierszy „Odwróceni od słońca”. Wydał trzy tomy poezji Sceny wielkiego głodu, Olsztyn, 1982, Sonety cyrku Salto, Olsztyn, 1983, Ojczyznę płaczę, Olsztyn, 1995; trzy powieści: Dwie, Warszawa, 1984, Łowca kamieni, Warszawa, 1986, Martwe dzielnice, Olsztyn, 1987, Posłuszni, Warszawa, 1987, Tomasz niewierny, Warszawa, 2000, dwa zbiory opowiadań, cztery książki dla dzieci Rozterka Gacoperka, Olsztyn, 1988, Gacoperek i korona Króla Szczurów, Olsztyn, 1989, Podziemne sprawy Gacoperka, Olsztyn, 1990, Pracowity dzień leniwego duszka, Olsztyn, 1997 i cztery powieści będące kontynuacją serii o Panu Samochodziku. Miał również w dorobku śpiewogrę „Pieśń o drodze” i widowisko „Oratorium”. Zmarł w 2000 r.

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Paweł Jaszczuk”]Matura LO III – 1973, Klasa E, wychowawczyni Barbara Szczepańska-Lorek.

Absolwent Politechniki Gdańskiej. Odkrył Lwów dla polskiego kryminału. Jego wczesne opowiadania ukazywały się w „Wiadomościach Kulturalnych”, „Kamenie”, „Odgłosach”, „Dzienniku Pojezierza”, „Gazecie Warmińskiej”.

Wydał powieść – „Testament Schlichtingera” (Haldan – 1991), zbiór opowiadań „Ararat” (1992), a także powieści: „Sponsor” (1995), „Honolulu” (1997). Autor słuchowiska „Prywatka” nadanego w I Programie PR i sztuk scenicznych: „Aktorski Pasjans” (Teatr im Adama Mickiewicza w Częstochowie), „Moja siostra Stella” (druk – Scena). W 2005 r. za kryminał „Foresta Umbra” (Rebis) otrzymał prestiżową Nagrodę Wielkiego Kalibru. W 2007 r. w olsztyńskim wydawnictwie Portret ukazała się nowa wersja „Testamentu Schlichtingera”, zatytułowana – „Testament”. Autor został – Osobowością Roku Warmii i Mazur w dziedzinie – kultura za 2010 r. W 2011 r. ukazał się jego kolejny kryminał „Plan Sary” (Prószyński i Ska), kontynuacja przygód Jakuba Sterna w przedwojennym Lwowie. W 2012 w tym samym wydawnictwie pojawiły się „Marionetki”, a w 2013 „Akuszer Śmierci” (nominowany w 2014 r. do Nagrody Kryminalnej – Piły). „Foresta Umbra”, „Plan Sary”, „Marionetki ” i „Akuszer Śmierci” tworzą cykl lwowski z bohaterem Jakubem Sternem i Wilgą de Brie w rolach głównych.

W 2013 r. ukazała się jego powieść – „Ochronka Anioła Stróża” (Oficynka), nominowana do Wawrzynu – Literackiej Nagrody Warmii i Mazur za 2013 r.

Jaszczuk lubi piesze wędrówki, spływy kajakowe i rosyjskie romanse przy akompaniamencie gitary. Pociągają go mroczne klimaty. Przyparty do muru przyznaje, że inspiruje go Dostojewski.

[/toggle]

[toggle type=”” title=”Joanna Wilengowska”]Matura III LO – 1990, Klasa D, wychowawczyni Maria Grzegorczyk.

Nie będąc uczennicą wybitną, a raczej średnią, ale zdając maturę rzutem na taśmę – na 5 z polskiego i historii (to była wówczas najwyższa nota!) i na 4 z rosyjskiego. Magistrem została po studiach z filologii polskiej w Olsztynie, a następnie udała się do Gdańska, by skończyć studia podyplomowe z dziennikarstwa na tamtejszym uniwersytecie. Współtworzyła pismo literackie „Portret”, redagując dział prozy. Wydała dwie książki o dziwnych tytułach – „Japońska wioska” i „Zęby”. W TVP Olsztyn jest redaktorką programu „Informacje kulturalne” i autorką wielu innych produkcji o podobnej tematyce. Ma na koncie sporo różnych nagród – za książki i działalność dziennikarską.[/toggle]

Skip to content